Bu gönül çocuk Şiiri - Veysel Alkan

Tepkisiz kalıyor kırsan da sık sık,
Bu gönül nedendir bilemiyorum.
Tek sana alışık senle barışık,
Bu gönül nedendir bilemiyorum.

Kaç kere aşkından boynu büküldü,
Gözünden yaşları boşa döküldü.
Ne isyan eyledi ne de yıkıldı,
Bu gönül nedendir bilemiyorum.

Gözleri hep yolda vuslatı kollar,
Kendine çıkacak sanıyor yollar.
Kesmez umudunu geçse de yıllar,
Bu gönül nedendir bilemiyorum.

Yaşına pek bakma halden seçilir,
Bir öpücüğünle bin kez açılır.
Büyümez aksine daha küçülür,
Bu gönül nedendir bilemiyorum.

Şımarık bir çocuk misalinde ki,
Anlamaz en güzel hep elindeki.
Hep sensin isteği, hayalindeki,
Bu gönlün nedendir bilemiyorum.