Bu gönül affetmemeli

halim pür perişan,sanki,
vucudumdan bir uzvum kopmuş gibi,
yaman ve umulmazda geldi ayrılık,
acı bir şamar gibiydi,selamsız sabahsız gidişin,
vay be dedim ne boş uğraşmışım sahi sandığım
sevdamıza,
yalanmış seninkisi,benimkisiyse bir aldanış bir sahte gülüş
inanılmıyacak olmayacak düş,
daha şimdiden gönlüme düştü kış..
meğerse o gözlerde gördüğüm,
ne acı bir aldanış..
bağırmak istiyorum,etrafı talan etmek,
yada sızana kadar körkütük içmek,
en galiz küfürleri ebi ecdadına etmek,
dur diyorum dellenme,sana yakışmaz ki
onun harcıdır tüm bunlar,
gördün işte zaman zaman
ani patlak veren öfkelerini,
çare oldumu sonraki pişmanlıkları,
kırmadı mı kalbini çok kötü,
peki sen ne yaptın,
hep görmezden gelip sabrettin
sen sabrettikçe o daha bir şey zannedip kendini,
bir sonra daha kötüsünü yapmadı mı ?
onun nazarında erkeklik sövüp saymak,
bol keseden,mangalda kül bırakmadan atmak.
cesur görünümünün arkasında,
meğerse ne korkakmış,korkak..
parada pulda gözüm yok diyen adam,
birkaç bine satmadı mı kendini,
iki dönüm tarlaya tercih etmedi mi seni,
yani diyeceğim o ki cancağazım,
oturup kanlı göz yaşı dökeceğine,
kurban kes yakandan düştüğüne,
bu gönül ne badireler atlatmadı mı,
bunu da atlatır.buda geçer..
eminim bundan geçer,geçecek,geçmeli...
tekrar gelse de o,yana yıkıla,
gönlün onu asla affermemeli

GÜLEN