Bu gönül Şiiri - İsa Yıldıran

Şu bezm-i alemde dengini
Bulamadı yanar, yanar bu gönül.
Derdiyle öyle kendi kendini,
Böylece avutur, avutur bu gönül.

Ateş bilmez, yangın bilmez,
Rabbin aşkından başka aşk bilmez,
Beste bilmez, güfte bilmez, saz bilmez,
Böylece çalar, çalar bu gönül.

Dertleri çoktur ahsız, amansız,
Bulamadı merhem, kaldı dermansız,
Korkusu gitmektir, öyle imansız,
Böylece yanar, yanar bu gönül.

Şu beden varlığı, ruhuma yükmüş,
Hep kan ağlamış, göz yaşı dökmüş,
Hükme razı öyle boynunu bökmüş,
Böylece inler, inler bu gönül.

Bedeni yoğrulmuş, Hakkın eliyle,
Deryaya dalmış, sevda seliyle,
Zikire girmiş, Tevhid ismiyle,
Böylece söyler, söyler bu gönül.

Dalıyor her daim Rabbi'n firkine,
Coşuyor öylece O'nun zikrine,
Dilinde kelime, nimet şükrüne,
Böylece diler, diler bu gönül.

Gayretim Rabbi'me gayret derinden,
Baş üstüne ne gelse O'nun elinden,
Gitmek isterim gurbet yerinden,
Böylece ağlar, ağlar bu gönül.

İSA YILDIRAN