Bu Gönül Şiiri - Sefil Dostum

Aşılmayan dağlar karlı gözüküyor
Bu gönül yorulmuş durmak istiyor
Varıp yarin yanında olmak diliyor
Bu gönül koynunda uyumak istiyor
*
Ateş almış duman duman tütüyor
Yüce dağ başındaki kardan beyaz diyor
Yar de nar gibi diye dövünüyor
Bu gönül alevler içinde kızarıyor
*
Sefil dostum niye telaşlanıyor
Yar bunca figanım reva görüyor
Yandı söndü kül oldu bana diyor
Bu gönül volkan misali yanıyor