Bu Gönül Şiiri - Osman Aktaş

Dolaşsam da o masallar şehrinde
Sen olmasan avunmazdı bu gönül
Gelse idin bir deste gül elinde
Senden beni savunmazdı bu gönül

Şimdi sen orada ben buradayım
Görsen tanımazdın değişti huyum
Felekle cenkleştim kırıldı yayım
Zaptı kolay değil azdı bu gönül

Bir resmin var oldukça çok bakarım
Semaya ulaştı ah ile zarım
Çuvalım sık ondan dökülmez darım
Aşığın dilinde sözdü bu gönül

Adın düşmez yüreğimden dilimden
Tutan olmaz bu diyarda elimden
Kim bilecek senden başka halimden
Rüzgârda savrulan tozdu bu gönül

Anlamaz derdimi burda yarenler
Medet desek yetişir mi erenler
Bırakıp da gitti öğüt verenler
Cem-i muhabbette sazdı bu gönül

Sen yazmışsın sitem etme hiç bana
Nasihat ederler bundan alana
Sitemim sevgimden istersen kına
Aşkından her yanı gezdi bu gönül

Kimi “Ermiş” dedi kimi de “Deli”
Kokunu getirir her seher yeli
Bu ayrılık aşkımızın bedeli
Feleğin elinde kozdu bu gönül

Ne şad olabildim ne gülebildim
Hoyrat bağa girdi talan edildim
Yalnızlığa boyun büktüm ezildim
Bir dolup bir taşan gözdü bu gönül

Yara bere kan revan olmuş
Onu bir tenhada âşıklar bulmuş
Kimisi sararmış kimisi solmuş
Mermeri delecek bizdi bu gönül

Ali şehit Hasan bunca yanmadı
Ne yaptımsa deli gönül kanmadı
Bağrımda bir ateş o da sönmedi
Dokununca yakan közdü bu gönül

Fizâhî uğraştı gün doldurmaya
Bu acıyı çekse erirdi kaya
Bu aya olmazsa gelecek aya
Günleri haftaya dizdi bu gönül

29 Eylül 05
Başkale