Bu gönlüm.. -2- Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Bir seher vaktinde konuştum yine,
Dinle neler neler söyler bu gönlüm;
Gözlerim yollarda, durdum 'Âmin! 'e,
Bilsen nasıl hasret çeker bu gönlüm..

Geceler gündüzü kovalar durur,
Kalbim firâkında zannetme vurur,
Gel de neşe bulam, at artık gurur,
Sensiz virâneye döner bu gönlüm..

Hasret kadar var mı dünyada yakan?
Yokluğunda basar görsen hafakan,
Ardından boynunu bükerek bakan,
Yemiş gibi sanki hançer bu gönlüm..

Nere baksam sana giden o yöndü,
Attığın kıvılcım yangına döndü,
Yıllar geçti lâkin sanma ki söndü,
Patlayan volkana benzer bu gönlüm..

İsyân değil bunca feryât figânım,
Aşk çilenle arttı yârim imânım,
Pişti şu ham nefsim, var mı ziyânım?
Tıka basa dolmuş keder bu gönlüm..

Aşkı sende tattım, Allah'a verdim,
Mecâzi mahbûbum sâyende erdim,
Gönlümü tanıdım, nefsimi yerdim,
Paha biçilmez tek cevher bu gönlüm..

Dağlar bezenmiştir nergis, sümbülü,
Tarsûsî bülbülün gönlümün gülü,
Sevdiğim dökülmüş zülfün kâkülü,
Baktıkça uzaktan heder bu gönlüm...