Bu Gidiş! Şiiri - Abdulkadir Karaman

Anlıyorum, öylesi bir gidiş ki bu gidiş
Kâlbi koparılıyor gibiyim köklerinden
Gidiş değil, aldatma, bu apaçık bir terk ediş
Terk etsen de kurtulman imkansız yüklerimden.

Her hoş gülüş bir yara, her hoş bakış bir sızı
Misâli yüreğimde zamanla depreşecek
Yokluğunda aşkımın ritmi bozuk yıldızı
Kendini bilmez hâlde boşluklara düşecek.

Hatırladıkça içten söylediğin sözleri
Oluşacak özümde özlemden yanardağlar
Her tarafta hayâlin, yoracak bu gözleri
Bilmeyecek hiç kimse bu deli niçin ağlar.

Eğer kulak verirsen kapını yumruklayan
Çok uzak diyarlardan arza gelen rüzgara
Diyecektir, bıkmadan adını sayıklayan
Biri var terk ettiğin, perişan, onu ara.

Kim bilir belki de çok kızacaksın kim diye?
Gelmeyeceğim belki aklına hiç kim bilir?
Neden bu ansız kaçış, ayrılık niçin, niye?
Nereye gidersen git ruhum peşinden gelir.

26 – 06 – 2001

'Gönlümün Güz Mevsimi' adlı kitabımdan