Bu Gemi Nereye Gidiyor Şiiri - Serkan Gebel

Sonsuzluğa uzanan bir yol,
Yolda balçık,batarak yürüyorum,
Biliyorum ki bu balçık limanın işareti,
Az daha gayret ayaklarım taşımalısın yükünü.

Uzaktan görünüyor telaşlı insancıklar,
Bizden öndelermiş gibi göründüklerine bakma,
Bir o kadar dalgınlaşmış gözleri ufka bakmaktan,
Bekledikleri bizim gelmemiz sadece,sezmiyorlar nedeni.

Almadan kalkmayacak kavlimiz böyle,
Dur kaptan demem,duracak illaki her şekilde,
Yükü insan bedeni,almadan gitmeyecek bunu bileni,
Halatı çöz çımacı sakince,boynuma dolama sakın aceleyle.

Salimen ulaşmalıyız sonun kapısının eşiğine,
Sanıyorsunuz son denilen ufkun ötesi bildiğinizce,
Sadece kaptan biliyor rotayı denizin en derin yerinde,
Gelince batıracak gemiyi bütün elemlerimizle gökyüzüne.

Geziniyorum kimse sormuyor çark nasıl dönüyor,
Alışkanlıktan olsa gerek çile çekenlerin derdi germiyor,
Bir eğlence,iltifat salyalarla gözdeki perde fark edilmiyor,
Hiç bir akıl demiyor,yükünü alan bu gemi nereye gidiyor.

Kalu bela'da kesilmiş yolcuların seyahat bileti,
Sadece dönüşe ayarlanmış,bilinmez gizlenmiş saati,
Servisi merak mı ettin,sana bahşedilmiş insanlık cesedi,
Bir ömür bu yolculuk için,oradan oraya taşıyıp durdu seni.

Öttür düdüğünü en keyifli yolculuk bizim için,
Bir kaç yolcu var sadece bu durumu idrak eden,
Yıllarca uyuyanlara gezi broşürü yazdık şiirlerimizden,
Umduk ki okudukları yüreğimizin nağmesi sanılmasın.

Haddimiz değil,hadleri anlatmaktan ayrılmadık,
Yanlışımız olduğunda dahi sarıldığımız ipi bırakmadık,
İstedik ki hepsi tutsun dilimizden,söylenmeyenler kalmasın,
Yolun adı imtihan,mahşerde buluşmak ümidi ile,sağlıcakla kalın.