Bu Geceyarısı Her Zamanki Gibi...

Gece yarısı saat ha üç ha beş ne fark eder,
Ben bir garip sevdâdayım ben ve kuzenim Alper,
Ellerimiz yanan sigaranın ateşinde,
Ayaklarımızı uzatmışız denize Fenerbahçe’de,
Bu gece içimizden ne geliyorsa onu yapacağız,
Ne isterse gönül bizden görmek,
Gerekirse bir kayanın yosun dibinde,
Haykıracağız ya..., ya... diye...
Bağır be kuzen, bağır da,
Şahit olsun şu gök kubbe ağladığımıza,
Ve ellerimizin titreyişini bir gerek sayalım,
Şu yarınlarımızı bıraktığımız sevdâ üzerinde...
Ağla be kuzen, ağla be,
Eğer yarın sen de güleceksen,
Ben de sana katılayım,
Sen benim kahrımı az çekmedin,
İzin verirsen yirmi yılımın faturasını,
Bir kalemde ödeyeyim, bir kalemde sileyim.
Özlemlerini bir yana koy,
Öteki tarafına da kalbini,
Çıkart birinden ötekini,
Eğer eksideysen sil yıllardır buğulu gören gözlerini de,
Bana kulak ver, ve ellerini,
Bizi biz yapan düşüncelerimiz değil miydi,
Biz aşkı yâr olarak kabul edenlerden değil miydik?
Öyleyse sil tüm düşüncelerini,
Eğer para edecekse sil beni bile, ve geçirdiklerimizi,
Biz bu dünyaya aşık gelmedik mi be kuzen,
Biz karşılıksız sevmedik mi?