Bu Gecelik Şiiri - Serkan Karabulut

seni ürkek adımlarımın kırbacı
seni yalnızlığımın adım adım takipcisi
seni göz bebeğimin feri
almının kırış kırış çizgisi
ve ey seni
yaşamın ellerime sunduğu nadir çicek
seni öte dünyalarımın kahramanı
ve karmaşası beynimin
yılan gibi süzülen deligine
sinsi mi sinsi her kuşku da başlayan hezilasyon.......
ve gözlerimizin buluştuğu o parlak yıldız

susma ne olur
bu gece bütün perdelerini aç
bembeyaz giysileriyle bir kız
ay ay parlasın bırak
bırak süzülsün incecik bir ışık olup
sıcak sıcak dokunsun gözlerine
bir gecelik olsun
bir yıldız kadar yakın
bırak dokunayım ellerine

susma ne olur
anla kaç asfalt döküldü üzerime
kaç tır sabah tan akşama sırtımda dolanır
kaçıncı akşamdan kalma ıssızlık bu
bu kacıncı dünyadır üstüme yıkılır........
unuttum herşeyi kendi bilgeliğinde
yerin yer olduğunu.....?
ayın her gece neden parladığını anlıyorum şimdi
ve bakıyorum geride kalanlara
ve her gece seninle aglıyorum yalnızlığıma

bu gece yıldızlar cekiyor beni
herşeyi bir kez döndürüyorum senin ekseninde
bir kez daha koparıyorum kıyametleri
ve giriyorum her defasında kendi cehennemime

artık perdeni kapat
gözlerini al
al yasaklı ellerini
zindanlarca kapattım
zincirlerce kilitledim seni
ve attım anahtarını yüregimin derinliklerine

not: teşekkürler