Bu Geceler Şiiri - Duahan Hancı

Bu geceler esir aldı beni,
Uykusuzluğa gebeyim.
Sensizlik yok mu, ahh! yaktı kavurdu beni.
Sanki binlerce cehennemim içindeyim.
Bir sevdaya düştüm gözlerin attı beni.
Işığa hasret, sana hasret geceler attı.
Gecenin karanlığında döndüm durdum.
hayalindeki gözlerinin ışığı, benim güneşim oldu.
Hep bir vuslat vardı içimde,
O vuslatı sanki yıllarca bekledim.
Ömrüm bir durakta soluklanacaktı.
Ömrüme ömür katacağını bilemedim.
Böyle mutlu olacağımı,
Böyle vurgun yiyeceğimi tahmin bile edemedim.
Sen hala bana ne yaptığını bilmiyorsun sevdiğim.
Belki seni ne çok sevdiğimi,
Belki yokluğunun, soğuk ellerimin,
Belki de, kuşun kanadında uçan mutluluğumu,
Sıcak avuçlarında geri getirdiğinin,
Hiçbir şeyin farkında değilsin.

Binlerce coşkun şiirle,
Binlerce sevgi sözleriyle anlatsam,
Anlata bilirmiyim sana sevgimi?
Tarif edebilirmiyim mutluluğun rengini?
Sen anlatabilirmisin sevgilerin en yücesini?
Çizebilirmisin bana huzurun rengini?
Ben çizerim. Mutluluğu, huzuru, sevgiyi...
Gördüğün tüm dağlara, hatta görmediğin.
Çizerim güzel yüzünü.
Ve
Yıllarca yazarım sana sevgimi...

Bu geceler esir aldı beni.
Uykularım yitik ama gözlerim ağır.
Sevda yüzünden kaçan uykuları,
Mutluluktan yüreğimin kıpırdamasını,
İlk sende gördüm ben.
İnanmadığım, olmadığına yeminler ettiğim,
Hatta dudak büktüğüm tüm duygular,
Ve o aşk beni buldu işte...
Binlerce kez yemin etsem inanmazsın belki.
'Mutluluk, sevgi yeminle ıspatlanmıyor.'
Aslında hiçbir şekilde olmuyor.
Belki yıllar kanıtlar sevgimi.
Şimdi seninim işte.
Hayatımın en doğru kararısın dedim.
İnan, yıllar geçse de derim.
Senin olmaktan,
Benim olmandan nasılda gururluyum.
Nasıl mutluyum bilemezsin.
Bilemezsin sana olan güvenimi.
Mutluyum, huzurluyum.
Yine söylüyorum, bıkmadanda söylerim:
Seni canım kadar seviyorum! .....