Bu Gece Yine Sensizim Şiiri - Janet Kohen 1

Saatler mi durmuş
Yoksa zaman mı?
Eşkıya yüreğim ağlıyor
Bu gece yine sensizim

Ay geceye dargın
Ben sana vurgun
Kırbaçlar ruhumu
Dağınık yatağım

Gözümün bebeğinde
Aşk üşüyor
Gecem terörlü
Nikotin kokusu üzerimde

Dünde mi kaldı seviler
Vurgunlar yiyecek
Bu yürek
Seni sevdikçe

Vakit acıya rehin
Sensiz bu gece
Uzat yüreğime ellerini
Sensizlikten üşüyorum

Oysa
Sevdayla sarıldık biz aşka
Koy elini sol ağrıma
Her yangın önce kendini yakar

Anlayacaksın elbet günün birinde
Kangren gelgitlerinde seni bekledim
Aşk değil mi yağmuru yağdıran
Yüreğim soğuk, katı yaralıyım

Sen
Yüreğimin adresini unuttun
Mesut degil dağınık yatağım
Loş odamın ışıkları söndü

Yaralarım nasır tuttu
Sensiz tenim
Gece uykularımı
Hisler kamçılıyor

Yatağım diken yastığım sarhoş
Vakit acıya rehin sensiz bu gece
İçimde ağlıyor bir resim
Albümde hüzünler

Ağlatma artık gözlerimi
Yüreğime düşmüş bir yangınsın
Hüzünlerimin yağdığı çarşafımda
Uyku tutar mı yangın varken bedenimde

Bu gece ben yine sensizim
Sigaramın dumanında sen
Sensizlik kadar acı yok
Ellerin ısıtmıyor kalbimi

Geceler ahh hain geceler
Uzun olacak bu gece yine
Bir yürek hıçkırıyor zamansız
Bu gece ben yine sensizim

Aşk bazen mutlu eser
Bazen de üzer
Mutluluk ise uzak bir diyar bize
Anlayacaksın sen de günün birinde

Janet KOHEN