Bu Gece Yine Gel Şiiri - Tarık Özdemir

bu gece yine
bir sen kaplıyor ki heryanı
öyle külsüz/dumansız
umutların hüsrana dönüş saatleriyle
kulaklarım türkülerin esiri
gözlerim hasretinde
bu gece yine
yüreğime sığındı çığlıklarım
kayan yıldızlara dalan mecnunluğum
tuttuğum dileklerimle
bir mumunu daha yaktı gökyüzüne
seni arayışlarım...
ama: öyle ahsız bir sabah daha doğmadı
sensizliğe örselenmeden geçen
ruhumun hep kaskatı tarafından
tutuğum güneşinle yılar geceye saçtı,yapraklarını
biliyormusun? ..
o yüzden geceler aslında hiç karanlığım olmadı
tam aksine ışığım
senin karanlığında yürüyen gönlüme
geceler tek cesaretim oldu
öyle şişelerin diplenişiyle
seni her içime çekişimde gizlice tenhalarda
bu sinepe vurgunluğu anlatmaya
bana takat veren geceler oldu
bir tek sırdaşım
bu gece yine
zor duruyorum üzerimde
yine değersiz bir söz olup kayboluyorsun
dudaklarımdaki sarhoşlukta
neylim bilmiyorum ki;
ne aşkından ne de senden vazgeçemiyorum
dualarıma şahit işte bu gecelerde
kaç defa yalvardım yüce allaha
seni içimden alıp götürsün diye
ama demek ki;
demek ki; bu alın yazım
neylim bilmiyorum ki;
birazdan bir sabah daha doğacak
çiçekler başını güneşe yaslayıp
çiğler buharlaşmaya başlayacak
ve ben yine
güneşten uzak/sesten kurak
kendi gürültülerimle kaybolacağım içimdeki geceyle
biliyorum...ama biliyorum ki;
güneş birgün kaybedecek
ve karanlık kazanacak
o yüzden;
bu gece yine gel
seni bir ömür bekleyen nöbetlerime
geceler demini vurmadan sessizliğe
bu gece yine gel..emi...