Bu Gece Yalnız Kalmış Yıldızlar

Bu gece yalnız kalmış yıldızlar.
Yakamozlar göz kırpmıyor hayallere.
Mehtap yalnız bırakmış, kapatmış gözlerini
Düşünceye dalmış deniz, başını önüne eğmiş rüzgarlar.
Yas tutuyor şehrin sokakları sanki.
Duyulmuyor kimsesizlerin ayak sesleri.
Parlayan yıldızlar gülerek bakmıyor gözlerime, camların arkasından.
Bu gece bir tuhaf, bir yalnızlık kokusu var melteminde denizin.
Seslendim duyuramadım sesimi hayallerime.
Boş bekledi kollarım, sarılamadı, kucaklayamadı ruhunu hayallerim.
Seslendim, duyuramadım sesimi geceye, haykıran martılara,
El salladım göremedi, selam yolladım almadı.
Bir kerecik olsun gözlerime bakmadı bu gece yıldızlar.
Öksüz kedi yavruları gibi dolaştım kaldırımlar arasında.
Hüzünlendim, üşüdüm, benden uzaklara bakan gözlerini düşündüm.

Bu gece yalnız kalmış yıldızlar...
Ufuklar denizlerde boğuluyor sanki...
Sanki denizler ufuklarda kaybolmuş,
Dağlar yasa bürünmüş, geceler zifir olmuş kahrından.
Sessizlik kader olmuş bu gece, sensizlik kahır olmuş.

Bu gece yalnız kalmış yıldızlar...
Ellerinden tutmamış, gözlerini kapatmamış nazlı papatya.
Bak martılar ağlıyor sahilde, sesine ses vermedin diye.
Sessizliğin, sensizlik kadar zormuş.
Anladım ki sevgi haykırdıkça cana can katıyormuş...