Bu Gece var ya Şiiri - Abdullah Tanrıkulu 2

Bu gece

Ruhuma çökmüş bir hüzün

Beni alıp

Eskilere götürüyor

Yaptıklarımı bir bir hatırlatır

Şu zavallı kalbimi

Yıpratır

Birde zehirli hançer saplatır.

Bu gece yolcu gibiyim

Ne duracağım durak

Nede gideceğim yere

Bilmiyorum.

Koşsam desem koşamıyorum.

Ayağımda prangalar

Kelepçeliyim.

Bu gece

Uykulara,rüyalara küstüm

Hiç birini istemiyorum

Canımdan bezmiş

İntahar bile edebilirim.

Bu gece

Canıma tak etmiş

Feleğim onca insanların arasında

Dert deryasına

Beni itmiş.

Ne yapsam çıkamıyorum.

Bu gece

Çok ağlaya bilirim.

Göz pınarlarımı

Kurutadabilirim

Göz yaşımla

Bir göl yapıp

İçinde yüzebilirim.

Bu gece varya

TÜm dostları,arkadaşları

Bir listeye yazıp

Sonra bir zarfa koyup

Hepsini kökünden yakabilirim.

Bu gece

Kendimden geçer

Delire bilirim

Sevilmeyi unuttum

Sevmiyebilirim

Bu gece varya

Bu gece

Şu demirleri kırıp

Şu kodesten kaçıp

Firar edebilirim

Bu gece varya

Yalnız başıma

Bir sandala binip

Ahirete kürek çekebilirim.

Bu gece

Yanılta bilirim.

Bu gece

Tüm ömrümden çalınan günleri

Tekrar tekrar açabilir

Bu gece varya bu gece

İtip

Aleme rest çekebilirim.

Bu gece

Kendimi bir dolmuşa atıp

Köprüye gidip

Atlaya bilirim.

Bu gece varya

Bıçakla yarabilir

Arasınada

Kendimi koyabilirim

Bu gece işte

Matizim

Saçmalayabilirim.

Bu gece varya.

İçip içip düşebilirim.

zengezur net