Bursa/ 8 Eylül, Bir Sonbahar Akşamı
Vakit; doludizgin pişman olma vakti. Tesadüf müydü gecenin boğuk kokusu sanki? Öyle kapanası geliyor ki insanın, ayaklarına yorgun yorgun.
Bu gece vakit; seni kucaklama vakti. Bu gece ağlamalı semâ, dönmelisin belki. Öyle öpesi gelir ki insanın, dudaklarından buram buram.
Bu gece vakit; seninle hayal kurma vakti. Şu kahrolası pişmanlık üzerimden gitmez ki. Öyle hayaller ısmarlayası gelir ki insanın, gözlerinden bucak bucak.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta