Bu Gece Seni Biraz Fazla Abartıyorum

-Yalnızken ne de çok ihtiyaç duyuyor insan sigaraya.Kimseye ağlayamadığını ağlıyor,anlatamadığını anlatıyor sigarasına..Bir kibrit alıyorum büfeden,ateşe veriyorum sigaramı.Oturup bir kaldırım taşına
düşünüyorum; sadece sigaramızla konuşacaksak neden yaşıyoruz? Cevap bulamıyorum. Ben acı çektikçe o yanıyor, kıyamıyorum..-

Bu gece çok ihtiyacım vardı sana.Fazlasıyla içmiş ve sarhoştum.İçimdeki korku dolu hayat öylesine hırpalamıştı ki beni,abartıyordum sana olan hasretimi.Yürüdüğüm sokaklarda kaybolmaktan öyle çok korkuyordum ki,elimdeki akbile sımsıkı sarılıyordum.Kaybolmamak için defalarca
adımı tekrarlıyordum.Sanki kaybolursam seni bir daha asla bulamayacaktım. Dedim ya,bu gece seni biraz fazla abartıyorum.

Şimdi yanımda değilsin.Ve ben,sen gittikten sonra burnumda kokunu,göğsümde başını aradım. Göğsümde sancı,burnumda kurumuş kan lekeleri vardı. Oysa ben istemez miydim, varlığın yanımda sonsuz olsun? Kokun burnumda,başın göğsümde olsun istemez miydim? Anlamıyorsun.Asıl acı ne bilmiyorsun.Umudun tükenmiş olmasını bilmiyorsun.
Tedirginim.
Evet huzursuzum.
Kaç umudu gömdüm nefes alırken bilmiyorsun.
Ama sen,gittiğin için beni affet.
Kurumuş kan lekeleri var burnumda,affet.
Ellerim kanıyor duaya açtıkça,affet..

Ağzımın kenarından sızan bir türkü var şimdi. En dalgın,en yitik,en silik anlarımın tanıdığıdır bu türkü. Kabullendikçe yokluğunu,dışına çıktım hayatın. Bu yüzen hiç alınmıyorum üzerimde uçan kuşlara.Çünkü onlara baktıkça seni,senin bıraktığın sırları düşünüyorum.Birazdan Tanrı’nın kurallarını aşarak sen geleceksin,hiç bir dili henüz bilmezken ben.

Aramıza laf girecek.
Aramıza henüz bilmediğim dil girecek.
Aramıza Tanrı’nın kuralları girecek.
Aramıza yokluğun girecek.
Ve sen, senle benim aramdan çıkacaksın.

Diyorum ya,içimdeki içtenlikle,iyimserlikle çok fazla abartıyorum seni.Çünkü bu gece çok ihtiyacım vardı sana.Fazlasıyla içmiş ve sarhoştum.