bu gece sana bir ad verdim
ben bile unutayım
kimseler bilmesin istedim
erişemesinler sana
kollarımdaki yüzyıllık boşluğun ağırlığını
hiç kelimelere dökemediğim duygularımı
bir nefesine feda etmek istedim
söyle, sen o nefesi kimin boynunda verdin
yürüdüğümüz yollarda
bastığın yerlere basmasın diye insanlar
yüzlerce cinayet işleyebilirdim gözümü kırpmadan
ama sen yürüdüğümüz yollara ihanet ettin
şimdi ben bir köşebaşında
yürüdüğümüz yollarda yürüyen sevgililere bakıyorum
ve hangisi hangisine ihanet edecek kestirmeye çalışıyorum
acaba sen hangi yollarda
kimin kolunda
yalan sevdalara dalıyorsun körpe akşam vakitlerinde
bu gece sana bir ad verdim
ben bile unutayım
kimseler bilmesin istedim
erişemesinler sana
sen beni bıraktığın gece
en kısa geceydi benim için ne ara sabah oldu anlamadım
sana son kez sarılarak yatmam
kokunu son kez içine çekmem
ve gözyaşlarını sildiğin o mendili sakladım
aynı mendile gözyaşlarımı çok defa ben de akıttım
ve biz çok defa daha seviştik bu sayede
bu gece sana bir ad verdim
ben bile unutayım
kimseler bilmesin istedim
erişemesinler sana
ama sen gittin gideli ortada kaldım
ne yağıp toprağa düşebildim
ne uçup buluta karışabildim
acının tüm çıplaklığı benim üzerimdeydi sanki
ve ne giysem bu acının üstüne üstüme yakışmıyordu
bu çıplaklığımdan ötürü
herkes küçülen omuzlarımı görüyordu
ben ayrılığın altında ezilirken
sen ezilenin üstünde yükseliyordun
ihanet acı ve kanla besleniyordun
bu gece sana bir ad verdim
ben bile unutayım
kimseler bilmesin istedim
erişemesinler sana
04.04.2013 04.34
Uğur DönmezKayıt Tarihi : 4.4.2013 04:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!