Hüznü düştü yüreğime sensizliğin
Ben bu gece sensiz sabahladım
Biliyordum kapalıydı telefonun
Mesajlar çekip çekip ağladım
Baş başa kalıp usumla
Seni ne çok sevdiğimi anladım
Sen bilmiyorsun ama sevgili
Ben bu gece de sensiz sabahladım
Bozuyordu sokakta gecenin sessizliğini
Köpeklerin ve çöpçülerin sesleri
Ben yorgana sarılıp için için ağladım
Bilmiyorsun sevgili bu gece de sensiz ağladım
Sadece aramıştım
İnsan sevince aramazmı
Kudurmazmı meraktan
Burulmazmı yüreği ayrılıktan
İçerledim sözlerine ağladım
Bu gece de sensiz sabahladım
Bilmiyorsun ne volkanlar patlar içimde
Ne azgın nehirler ne tufanlar kopar beynimde
Seninde benim gibi sevmeni bekledim ağladım
Sensiz bu gece de yine sabahladım
Çıktım sokaklarına kentin gece yarısı
Sensizlik ve karanlık esir almıştı evreni
Caddeler bir kaç taşıta yol veriyordu
Bir kaç sarhoş yalpalayarak yürüyordu
Ve acılar tütüyordu gözlerimde
Gece bitiyordu başımı verip rüzgarlara
Çekip kenara durdurup arabayı ağladım
Ve sensiz sevgili bu gece de sabahladım.
Kayıt Tarihi : 30.6.2006 22:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!