Bu gece kasvet düştü Şiiri - Mahmut Çiçe ...

Bu gece anılara hüzzam kasveti düştü
Bahar çiçeği yaşla açtı sessizce küstü
Gözyaşlarımla özlem yıldızı tek, tek söndü
Acıların yanması yorgan gibi örtüldü

Sensiz susayan dudak sözcükleri götürdü
Ömrüm sensizlik zifir karasına büründü
Hasretim katranları yıllarıma dolandı
Düşlerim, hayallerim, yarınım parçalandı

Sevdam yapraklar gibi soldu ve de sarardı
Kelimeler takıldı aşk kader kelamını
Sensizlik kırıntısı kâbus uykum kış oldu
Anılar ve sensizlik gülü tenimde soldu

Canımın cananı gün mevsimler senle güzel
Sensiz bu yaşamanın imkânı yok ey güzel
Ela okla sinemi delen ey nazlı güzel
Soldurdun yanaktaki aşk bade allarını

Kırdın kökleşen sevda kavuşma dallarını
Kuruttun nefesimin sensizlik ballarını
Yaktın bendeki korlu hülya odunlarını
Sensizliğin dağına bağlandı kader kahrı

Notasız sensizliğin nağmeleri fışkırdı
Vuslat topraklarını otlarını ağlattı
Ay’ın gölgeler çöktü kurulaşan üstüme
Hicranın alev, alev aktı yine ütüme

Yokluğun vurdu, gömdü sensizliği geceme
Yırtık veda bohçası dolandı son geceme
Ruhumu deşti durgun buse siz yanan mehtap
Son esen ters rüzgârla bu cansız beden harap

Sensizlikle kalan ne varsa ömre serildi
Sen dertleşen günahım coşkun akan bir seldi
Cehenneme taştı o Sensizlik ateşleri
Kalabalık gönlümün kırılan aşk mahşeri

Doldu bedene sensiz zehirli katranları
Acıtarak kuruldu günahın kantarları
Sensizlik defterleri yavaşça aralandı
Sensizlik toprağında cezalar senle aktı