Bu gece İstanbul benim
Tüm sokakları
Ve…
Kaldırımlar da benim
Ulu çınarları, meydanların
Sıra sıra sokak lambaları,
Ortaköy mehtabı da…
Benim
Hadi…
Kıskanmayın yıldızlar
Siz de benimsiniz.
Bu sonbahar gecesini…
Kendimin saydım
Ne çıkar çaldıysam
Bir tek hecesini, mevsimin.
Söz veriyorum
Bir daha istemeyeceğim.
Varsın savrulsun yaprakları
Hazan gizlerinin
Hoyrat rüzgarları da
Değil mi ki benim.
* * * *
Sanmayın müşkülpesentim
Seçip tüm sevdiklerimi
Kalanları terk ederim
Olsun varsın
Trafik gürültüsü de
Arasında servetimin.
Sarhoş naralarının yankıları
Ve amonyak kokuları…
köşelerin, benim.
Onulmaz biliçsizlikleri ile
Hüzün dolu bakışlarında
Sokak köpeklerinin
Düşleri de benim.
Nedensiz yaratılan
Şiddetin apansız çığlığı
Korkulu gözlerin yılgınlığı
Ve sıkıntıları, çılgınlıkları
Küçük insanların
Hepsi…
Hepsi benim bu gece
Bu gece İstanbul benim.
Eylül – 1995 Ortaköy
Ali SelKayıt Tarihi : 25.11.2009 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstanbul. Doğduğum şehir Seni ne kadar sevdiğimi sordum kendime. Bir Eylül gecesinde Ortaköy'de. Yanıtım işte bu şiir olmuştu.
heygidi günler hey,
sahiden o senelerde tüm İstanbul bizimdi değerli dostum,
bizim ve birkaç dostumuzun
TÜM YORUMLAR (4)