ben aslında mutluydum
yağmurun her an yağabilme ihtimali olan şehirlerde
gitmek içimden gelmiyor
sabahın sisli beyazlığı cehennemimdeki cennetime benziyordu
yolların uğultulu gürültüsü içimi titretiyordu
bir fincan kahvenin dudaklarıma değmesi kadar mutluydum
sigaramdan bir duman alıp havayı kirletmeyi
sonra da o havayı solumayı seviyordum
kül tablasının ağzına kadar doluşunu izliyordum
çıplak ayaklarımla zemini hissetmek
yerdeki saçları saymak
onlara tırnaklarımla kazıyarak ulaşmayı istiyordum
mutluydum
her zamankinden farksız değildi uyanışım
ben aynı bendim
isteyerek gülüyordum
kahkahalarımın sesi duyuluyor
orada olduğum fark ediliyordu
..
ben aslında mutlu olurum sanıyordum
yağmurun her an yağabilme ihtimali olmayan bu şehirde
dönmek istiyorum gerisi geriye
gecenin anlamsız siyahlığı cennetimdeki cehennemime benziyor
yolların sesi epey bi uzakta
sigara bile şu an eskisi kadar tat vermiyor
arada sırada nefes alan bir canlı olduğumu unutuyorum
dudaklarım boş yere yoruyor kendini
bu anlamsız tebessümler bana hiç yakışmıyor
gözlerim karanlığı çağırırken
göz kapaklarım isyankarlığıyla direniyor
dudaklarım bir şarkıyı mırıldanırken nefesim yetmiyor
dün hala mutluydum ben
havai fişekler patlıyordu göğüs kafesimde
karnaval yeri gibiydi kalbimin her köşesi
şimdi orada olduğunu bile bilemiyorum
..
ben gerçekten mutluydum
bu gece için teşekkürler
yine uyuyamıyorum..
Kayıt Tarihi : 25.7.2012 19:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!