Hatta Gamlar Gamlandı Sükûtlar Ayyuka Çıktı

Kalabalık meskenlerin bilirim vefâsı yoktu
Bir safa bahşedelim gel dedim, yüzüme hor baktı

El amân ! Bu şehir içre dönüp dönüp âh ederken
Kim bilir,dil hayrına ne suâller,boynunu büktü

Uyku tutmayınca gözüm,uyutamadım hicrânı
Can ile ten arasına permeperişan hâl çöktü

Cefâsın çektiğim gamlar birikmişse kuytulara
Neyleyim kalabalığı ,sağır sözler dili burktu

Dile sükûneti sordum ;Can mayanda bâki dedi
Sözü söyledi özüme,beni aynaya bıraktı

Yüzüm aynaya değdiği vakitlerin temâşası
Belki de zerredir amma,göz görünce gönül aktı

Hayatın dudaklarından düşüp,cân olan nefeste
Arzuladığım tek bir şey, mâverâya iştiyaktı

Haddeden geçmiş,süzülmüş belki bal olmuş bu demde
İşte o anlar,şükürler duayla ayağa kalktı

Kalbime huzur ,gönlüme inşirâhın düştüğü dem
Ben de insanım,acizim amma bu âlem aşk koktu

Aşk divânında dermana vasl olan,şâd olan gönül
Hem hazân hem bahar görmüş çınar gibi dal budaktı

Bildim...Heybetli çınarlar bazân kuvvetinden düştü
Bazen heybetli kolları,dört bir yana doğru sarktı

Şükür, bu dem'e geldim ki, bir avuç toprak ve sudan
Can eyledi,âr eyledi..."O" ayan beyân açıktı

Derdime derman ver Rabbim ! Ben, bin tövbeyle gelirken
Âh u zârım tuş eyledi,gamlar nâlesinden korktu

Hem ,evvel zaman deminde,demlendi gözümün yaşı
Hem ,hatta gamlar gamlandı ,sükûtlar ayyuka çıktı

Kağıda düşerken kalem, ahvalime mihman ise
Dertlerime kelâm olan yolculukta, Âşk duraktı

'Ne geçmiş ne gelecektir...Dem bu demdir,dem bu dem'
Bu demde 'Sabr ile malûm olan şey, esrâr-ı Hak'tı'