Bu Gece Bu Şehri Yakmaya Geldim
Denizde dalgalar vurur gibi kaçmaktan yoruldum,
Bir nehir gibi taştım, yolumdan savruldum.
Artık ne sabrım kaldı ne de zamanım,
Senin hayatından çıkmaya geldim.
Kırık aynalarla konuşan bir gecedeyim,
Susmaktan yoruldum vefasız.
Bir yangın gibi büyüdüm yanmaktayım,
Bu gece bu şehri yakmaya geldim
Aşkın gölgesinde titreyen bir ben vardım,
Artık o da sustu, kalmadı hiç sesim.
Yalvardığım gökyüzü bile yüzünü çevirdi,
Bu gece bu şehri yakmaya geldim.
Bir zamanlar cennet sandığım o gözler,
Şimdi cehennemden bir bakış gibi.
Alışmadım sanma, çok yandım...
Bu gece bu şehri yakmaya geldim.
Artık söz bitmiş, gözde yaş tükenmiş,
Bir zamanlar sevdiğim, şimdi taş kesilmiş.
Kapında değilim, affa değil hasrete geldim,
Kalbini değil, bu şehri yakmaya geldim.
Bu gece bu şehri yakmaya geldim
Adını unuttuğun sokaklar şahidim,
Her adımda izini silmeye geldim.
Ne sen varsın ne de içimde umut,
Bu gece bu şehri yakmaya geldim.
Sen sustun ya… dünya sağır oldu bana,
Aynalara yabancıyım mutluluk sana dert bana.
Şimdi ellerin değil, benim olsanda,
Bu gece bu şehri yakmaya geldim
Ne gecelere kaldım, ne gündüze doğdum,
Seninle gömdüm benliğimi soğuk toprağa.
Şimdi ne sevda kalsın bir hatıra,
Ben bu şehri değil, kendimi yakmaya geldim.
Kayıt Tarihi : 7.5.2025 02:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!