Bu Gece ben bir zehirim, içme beni,
Üşümüş ruhuma Sıcağın gerekti,
Sokulsa rengim rengine bu kahverengi yola viran etmeyecekti kendini...
Ya sen hiç sevmemişsin ki beni neyi nasıl anlatayım! konuşmak çare mi?
Konuştukça dibe batan kelimelere zincirledim bu gece seni.
Sen bardak bardak içtiğim acı tatlı bir şeydin
Yüreğimin denizinde demir atıp dinlendiğim
Sevginin hasretin tebessümün rengiydin
Huzuru veren mutluluğu tattığım meyveydin
Oysa hepsi mucize diye çıktığım yolda sonum oldu göremedim... Görmek bile istemedim...!
Artık Kahru perişan gecelerim tebessümleri bir rafa kaldırdım
Ağlamak için illa gözlerden yaş düşmezki,
İçten içe mahvoluş hesaba dahil değil mi?
Hiç gözümden akmadın, bende hiç silmedim gözlerimi ...
Bakma bana prangaya vurdum sana olan gözlerimi ...
Özleme, ateşe attım tüm sabır teknelerimi.
Sevmeleri fısıldama kulağıma ... Olmayan sevginle tüketme kelimeleri ...
Biri iter biri gider... neden gider? Nasıl gider ?
Düşünmedin mi ?
Sen gidene hiç kal dedin mi?
Giden neden gider bildin mi?
Gerçek sevgi gitmesine mani olmak değil mi?
Ben mi yanlış anladım sende olan herşeyi?
Bu son sahne kapadım sana perdelerimi
Damla damla akıttım içimden seni...
Görme...
Bilme...
Duyma...
Unut Beni!!!
Kayıt Tarihi : 8.2.2024 02:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!