Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çok güzel bir sesleniş duygular dile gelmiş bülbül misali. kutlarım sevgilerimle zeynep
tebrikler berrin hanım tebrikler yüreğinin sesine
Bir tatlı rüzgar esti penceremden
.....Bıraktım ona,saçlarımı özgürce....
.....Dalga dalga dağılsın hüzünlerim istedim.
.....Gözlerim takıldı bir ara
.....O adımı yazdığım duvarlara
.....Titrek bir mum ışığıydı düşen adıma......
.....Kapadım gözlerimi,sesli düşündüm
.....Anla dedim anla artık
.....Yaşamak zorundasın, yaşadıklarınla
.....Anla dedim anla,
.....Yaşamak zorundasın,yaşayacaklarınla........
harika dizeler...sevgiler.........
Bu Gece Adımı Yazdım Duvarlara
Bu gece adımı yazdım duvarlara
Bir garip yolculuktu bu,anılara
Beni dinledim yıllarımdan.....
Baharla gelen bir yürek varmış,
Gökkuşağı misali
Duygular açarmış,yağmurdan sonra........
Sararmış evreni bir çiy misali.
.....Bazen dağlar,tepeler aşarmışım
.....Bazen de düz ovada şaşarmışım
.....Kâh coşmuş pınarlarla,denizlere ulaşmışım,
.....Kâh yağmur duasına çıkmışım.....
Mutlu olmuşum,güller açmış yüreğimde
Dikenleriyle kanlar içinde kalmışım....
Tutuklu kalmışım sevdamda
Veda'larda firar'lara karışmışım....
Bir yol ararken umutlara sarılmışım
.....Bir tatlı rüzgar esti penceremden
.....Bıraktım ona,saçlarımı özgürce....
.....Dalga dalga dağılsın hüzünlerim istedim.
.....Gözlerim takıldı bir ara
.....O adımı yazdığım duvarlara
.....Titrek bir mum ışığıydı düşen adıma......
.....Kapadım gözlerimi,sesli düşündüm
.....Anla dedim anla artık
.....Yaşamak zorundasın, yaşadıklarınla
.....Anla dedim anla,
.....Yaşamak zorundasın,yaşayacaklarınla........
Berrin Adaş
AH GECELER -SENİ BENDEN ÇALAN ZALİM GECELER. diye bir şiirim vardı o aklıma geldi.bu şiirini okuyunca.evet seven yürek yalnız gecelere dalınca sevdiğinin ismini duvarlara yazar onun ha-sreti ve sevgisiyle.seven yüreğinizi kurlarım berrin hanım.sevgiyle kalın.saygılarımla.
Sevgili Berrin.. Seni, neler hissettiğini, çok iyi anlıyorum canım.... Sevdaya tutsak yüreğimizde derin yaralar… Yakamızı bırakır mı sanıyorsun...Kutluyorum sevgili dost ...Lamia CANAY...
.....Bazen dağlar,tepeler aşarmışım
.....Bazen de düz ovada şaşarmışım
.....Kâh coşmuş pınarlarla,denizlere ulaşmışım,
.....Kâh yağmur duasına çıkmışım.....
Mutlu olmuşum,güller açmış yüreğimde
Dikenleriyle kanlar içinde kalmışım....
Tutuklu kalmışım sevdamda
Veda'larda firar'lara karışmışım....
Bir yol ararken umutlara sarılmışım
.............Şiirinizi defalarca zevkle okudum.... aşk güzeldir.......ama bazan acıda verir insana..tatlı bir acı. Dilerim o tatlı rüzgar esintisi dalga,dalga dağıtır hüzünlerini...tam puanla tebrikler........ sevgi ve selamlar.
Mutlu olmuşum,güller açmış yüreğimde
Dikenleriyle kanlar içinde kalmışım....
Tutuklu kalmışım sevdamda
Veda'larda firar'lara karışmışım....
Bir yol ararken umutlara sarılmışım
Biz sevda suçu işleyip o sevdalarda tutuklu kalırız,
Yüreğinize sağlık.
Kutluyorum.
Bir tatlı rüzgar esti penceremden
.....Bıraktım ona,saçlarımı özgürce....
.....Dalga dalga dağılsın hüzünlerim istedim.
.....Gözlerim takıldı bir ara
.....O adımı yazdığım duvarlara
.....Titrek bir mum ışığıydı düşen adıma......
.....Kapadım gözlerimi,sesli düşündüm
.....Anla dedim anla artık
.....Yaşamak zorundasın, yaşadıklarınla
.....Anla dedim anla,
.....Yaşamak zorundasın,yaşayacaklarınla........
müthiş dizeler çok akıcı ve şiirde baştan
sona anlam bütünlüğü içinde bu güzel şiiri tam puanla kutluyorum tabi sizide sevgili berrincım...tebrikler
Anla dedim anla,
.....Yaşamak zorundasın,yaşayacaklarınla........
sevgili Berrin sanırım şiirin özü bu olmalı.çünkü umutların bir ucundan tutmak ve yaşama sıkı-sıkı sarılmak.yaşayacakların kadar yaşatacakların olduğunu da düşünmek.
gerçekten güzel bir şiirdi cannn... önce bir iç sorgulama ve finalde de bu güzel karar.
tebriklerimi,selam ve sevgilerimi yolluyorum.
paylaştığın için teşekkürler.
'Anlasın'... Güzel bir serzeniş olmuş... İade-yi ziyaretim yerini bulmuş...
Emeğine, yüreğine sağlık...Sevgiyle.
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta