Ne tuhaf şu dünya,
Şu hayat, şu insanlar.
Ne kadar buruk,
Ne kadar acı,
Mutlu olan yok mu?
Var! Var ama
Milyonların kaçta, kaçı?
Beni anlayan anlar.
Ne şansa, ne kadere inanıyorum,
Biri kaderden yana söz etti mi?
Şans, talih, kısmet dedi mi?
Utanıyorum.
Aslında biliyorum nelere kader! Dendiğini;
Nelere kader, diye boyun eğildiğini..
Ben iyi kötü, düşe kalka,
Her kader köprüsünden geçtim arkadaş.
Ben kendi kaderimi,
Kendim seçtim arkadaş.
Bu gece 23 yılın verdiğini,
O’nun çocuksu gözlerinden,
Doyasıya içtim arkadaş.
18.07.1976
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 8.9.2014 23:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!