Bu Gece Şiiri - Fadlı Doğan

Vakit gece yarısını geçmiş,
Issız sokaklarda dolaşıyorum bu gece
Sokaklarda bir ben varım bir de ben;
Kendi ayak seslerimi dinliyorum.
Mevsimlerden son bahar;
Ağaçlardan dökülen yapraklar,
Dans ediyor bana inat sokaklarda.
İsyan etmişim boş vermişim dünyaya
İçmek istiyorum kovalar dolusu.
Belki yüreğimdeki ateş söner diye
Ama nafile sönmeyecek biliyorum.
Çünkü bu gece,
Gök ile arşın buluştuğu gece,
Kıyametin koptuğu gece,
Üstüme kapanmış gökyüzü,
Boğulacak gibiyim sanki
Çıkmıyor nefesim.
Kan çanağına dönmüş gözlerim,
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum ama
Kurumuş göz pınarlarım,
Akmıyor gözyaşlarım.
Ümitsizce yalvarıyorum Rabbime
Zamanı geri döndürsün diye
Ama biliyorum ki
Ne zaman geri döner,
Ne de içimdeki ateş söner?
Çünkü bu gece,
Bir vefasız gelin olmuş,
Ölesiye sevdiğim.
Yalnız benimdir, benim olacak dediğim,
Ama o şu anda
Bir başkasının kollarındaydı.
Bunu düşündükçe kahroluyordum,
Saatler gece yarısını geçiyor,
Dayanılmaz acılar içindeyim...
Onun gelin gittiği sokağa gidiyorum,
Hala ışıkları sönmemişti
Evlerinin karşısındaki kaldırıma
Bağdaş kurup oturuyorum
Ama çok geç artık,
Ne gelir ki elden.
Çaresizlik içinde,
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum yine,
Hani o benimdi benim olacaktı?
Benden başka kimseyi
Asla hiç sevmeyecekti.
Ama nafile
Bir kez daha anlıyorum ki,
Ulaşılması imkânsız oldu şimdi,
Vah taş kafam vah!
Son pişmanlık fayda etmez.
Belanı buldun mu şimdi?
Sevdan artık kuşun kanadında,
Üç uçabilirsen, koş tutabilirsen,
Yine de son bir ümitle
Başımı kaldırıp bakıyorum.
Acaba penceresini açıp
Son bir defa
O gül yüzünü bana gösterir mi diye,
Hayal ediyorum kendi kendime...