Bu Gece Şiiri - Batuwski

Bu gece
uyuyamıyorum.
Bu gece
bende bir şeyler var
ya da yok
anlam veremiyorum.
Gözlerim açık televizyondaki konuşan adama bakıyorum.
Onun bir gayesi var.
O işini yapıyor.
Ama benim hiç bir işim yok.
Benim işimin olmasına bir sebep de yok.

Bu gece
uyuyamıyorum.
Bu gece
normalden fazla düşünüyorum.
Aslında düşüneceğim biri de yok.
Ama düşüncelerime girecek birine ihtiyacım var.
Hem de normalden fazla ihtiyacım var.
Tembel bir ateş böceğinin karıncaya duyduğu ihtiyaç kadar
Kuru ve ihtiyar bir ağacın suya duyduğu ihtiyaç kadar
Ve aynı zamanda
Yarını göremeyecek rengarenk bir kelebeğin
ona kavuştuğunda öleceğini bildiği halde
ışığa duyduğu ihtiyaç kadar
Ve yine
Ömrünün son demlerine gelmiş bir şeker hastasının
komaya gireceğini bildiği halde
bir gram şekere duyduğu ihtiyaç kadar
İhtiyacım var birine
Düşüncelerime girecek kadar.

Bu gece
uyuyamıyorum.
Bu gece
ruhumu serbest bırakamıyorum.
Gözlerim göz kapaklarıma isyan ediyor.
Televizyondaki adamın uykusu geldi ve
programı erken bitiriyor.
Bana uyanık kalmam için o kadar para verseler
hiç uyumayabilirim.
Ama hayatın kuralı bu ya
kimse istediği durumu elde edemiyor.
Göz kapaklarım isyana daha fazla karşı koyamıyor.
Ve gözlerim özgürlüğe kavuşuyor.
Beynim gözlerimin yaptığının yanlış olduğunu biliyor.
Fakat onun gücü bile gözlerimin anarşistliğine karşı koyamıyor.
Yaptığının ne kadar yanlış olduğunu bilen gözlerim ise
ilk defa uçurtma uçurmuş bir çocuk gibi seviniyor.

Bu gece
uyuyamıyorum.
Bu gece
Bu odada
sadece bir şair var
görüyorum.
Bu gece
Bu şehirde
sadece bir şair var
seziyorum.
Bu gece
Bu dünyada
sadece bir şair var
umuyorum.
Bu gece
bu evrende
ilk şiirini yazan
sadece bir şair var
biliyorum.