Bu Gece Şiiri - Mehmet Kızılırmak

Bu şehirde bu gece,
Benzemiyor daha öncekilere.
Sesi daha bir gür,
Aydan ürken köpeklerin.
Sokak lambaları bir zanlıyı arıyor gibi,
En ince kuytuyu bile ifşa ediyor.
Sanki her an,
Bir mahşer hüznü çökecek,
Kendini kedere kapatanların üstüne,
Yahut bir panayır kurulacak,
Neşesini her daim sürdürenlere.

Bu şehirde bu gece,
Ürkek adımlar atılıyor,
Parmak uçunda birilerinin kalbi.
Birileri de üzülmüş muhakkak
Yoksa düşmez kolay kolay,
Bir başağın boynu yere.
Çocuklar çoktan yatmıştır bu gecede,
Işıklar erken sönmüş,
Erken kapanmıştır dükkanlar.

Bu şehirde bu gece,
Tüm kadınlar rayiha,
Tüm kadınlar birer serap.
Bakışlarında döndüren,
Şeytandan çok azap çektiren.
Günahın en güzeline,
Buyuran.

Bu şehirde bu gece,
Sisi çökmüş ormanlara
Ve girilmez göllere.
Birisi ateşlese umudu bir kenardan,
Bir ömür yetecek kadar çıkar,
Bu ateşi körükleyecek insan.

Bu şehirde bu gece
Ölmek yakışmaz
Bu gece bu şehre
Yalnızlık yakışmaz.