siyah gecenin koynun da;
tam da demlenmeye başlamıştım..
fon da Müzeyyen Ablanın sesi huysuz ve tatlı kadın.
sen...
o gizemli silüetinle oturdun karşıma;
ağırlamalıydım seni,
herşey kusursuz olmalıydı.
leş kargaları gibi üşüen kelimeleri koydum,
sağ cebimden hırsı,
sol cebimden ihaneti çıkardım...
bütün evi dolaştım sinsice
dolap kapaklarını açtım tek tek.
zamanı kattım kaseye.
yaşanmışlığı,pişmanlığı,
mutsuzluğu meze yaptım servis tabaklarına....
aşkı,sevgiyi,
mutluluğu ortaya karışık yaptım masamıza....
düşlerime su kattım bembeyaz oldular.
hazırdı masamız tüm ihtişamıyla...
ve ben....
şerefine...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var