Bu gece Şiiri - Melih Uğur

Bu gece, kendini salıverdi rüzgar
Uzaklara,kendini bilmez yalnızlıklara
Hiç bu kadar acımasız olmamıştı
Alıp giden karanlık kendini hesapsızca

Sen bilmezsin ki,
Yalnızlık karanlıktan daha acımasız
Sende yalnızsın şimdi benim kadar
Benim kadar dalgın ve düşünceli

Yıldızlar farkettim bu gece,
Bambaşka bi hayatta,
Bambaşka bi düşüncede

Sen kendini hiç bu kadar yalnız hissettinmi
Kendini karanlığa hapseden gecelerde
Sordunmu hiç kendine:
Neden geceler bu kadar acımasız

Gökyüzü;
Boğdu yine kendini bu gece,
En umulmadık zamanda,
Tepki verdi bana denizin o buruk,
Tuzlu kokusuyla ve tatlı nefesiyle…

İnsanı kendinden geçiren
Uzaklara götüren yıldızlar yoktu bu gece
Adeta hapsetmişti kendini gökyüzü
O bilinmez karanlığın arkasına

Bir fısıltı geldi kulağıma
Yine o berrak denizden
Bir çocuğun çığlığı gibiydi tıpkı
Acı ve tırmalayıcı

Sanki birşeyler söylemek istiyordu bana
Ama ben…
Ahh keşke bende söyleyebilsem…