Bu gece… Şiiri - Aynur Meydan

Yalnızım bu gece.
Koskoca bir kalabalıkta gene yalnız.
Köyümü özledim.
Toprağımı,dede evini tahtadan,
Fenerle ışıklanan korku dolu geceleri,
Bir radyo başında dinlenen skeçleri,
Balta ile kesilen karpuzun tadını,
Biçilen ekinlerin yorgunluğunu,
Erkenden uyuyup,gün ağarmadan uyanmayı,
O büyük aileyi özledim.

Beni gözlerinden sakınan dayımın yemyeşil gözlerini,
Kuzenlerimi ceplerime yumurta doldursalar da,
Dakikalarca gıdıklayıp,merdivenlerden yuvarlasalar da,
O küçük mutlulukları özledim.

Yıllar geçti üstünden evimiz belki de çürüdü bakımsızlıktan,
Her yanı hatıralarla dolu köy sokaklarını özledim.
O köşk dediğimiz balkonda söylediğimiz türküleri,
Çeşme başında köy delikanlılarının bana göz süzmesini özledim tertemiz.

Üşüyorum yalnızlıktan buralarda.
Buralarda kimse öyle sarılmıyor,
Hiç kimse öyle sahip çıkmayı bilmiyor art niyeti yoksa.
Durup dururken misafir etmez,bir yudum su vermez kimse,
Köyümün evleri ise geleni geçeni ağırlar.

Bu gece oraları rüyamda görmek için yatıp uyumak istiyorum.
Razıyım geç kaldım diye dayımın hırpalamasına,
Annemin, dedemin kızmasına,
Razıyım hayvanlarını dövdüm diye,köylünün surat asmasına,
Yeter ki,tüm sevdiklerim bir arada olsun,
Benimle olsun bu gece.