Yine doymuyor canım sigaraya, kahveye
Sigarayı yiyor, kahveye, çaya kanamıyorum.
Doymazım, açım, uslanmazım
Kendimi bile kandırıyorum aslında…!
Yine uyku yok gözümde
Gece çağırıyor sessiz sessiz
Kaçamıyorum….Tutsağıyım kendimin
Hem de gardiyanı ne yazık ki…
Bir iki laf etmek çekiyor canım
Birini dinlerken öyle dalmak lakırdılara
Balkız’ın dili olsa konuşur mu benimle acaba?
Mesela “niye yalnızsın sen amca” yada “artık yatsana”
Bir bahar sevinci bu kadar kısa mı kısa?
Bu kadar mı yaşama sevincim?
Sebep Onur’un kendine yumurta kırması mı?
Belki telefondaki o buğulu sesi, her zamanki yalnızlığı
Hem niye ağlayamıyorum ben artık
Yada içip içip bağıramıyorum
Yine içime atıyorum,düğümleniyorum
Bu doymazlık…Daha da iştahımı kabartıyor
Korkuyorum…
Murat Polat
12/ 4/2005
Kayıt Tarihi : 27.12.2005 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!