Bu Gece Şiiri - Gündüz Aydın

Ağustos’ta 17, gecenin saat üçü, kuşların feryadı var
Marmara’nın üstünde... Az sonra yer çökecek, az sonra
gök kapkara... Uyananlar, uyanamayanlar... Allah’ım...
Allah’ım! Yüreğim daralıyor... Marmara üstünde bir bulut;
kapkara...Az sonra yürekler dağlanacak... Az sonra çığ-
lık çığlık gökyüzü; kuşlar,bulutlar, ağaçlar... Az sonra,
az sonra olmayacak... Her günün başlangıcında umutla
doğan güneş; az sonra eskisi gibi doğmayacak... Kimse-
cikler kuşların çırpınışına kulak vermedi. Felaket geliyo-
rum dedi ve...

Bu acıya,acıya; canlar,yürek dayanmaz
Niye çocuklar bugün, güneş ile uyanmaz
Nedendir bu karanlık, ışıklar niye yanmaz

Sallamayın gönlümü, düşüyorum bu gece
Anne... Neredesin anne, üşüyorum bu gece

Ablamın taradığı, saçlarıma toz konmuş
Yatarken öpücükle, ısınan yüzüm donmuş
Koca koca betonlar, kendisini ne sanmış

Bulutların üstünden, aşıyorum bu gece
Uçurtmamla birlikte, uçuyorum bu gece

Zil çalınca okulum, bensiz bensiz olacak
Sulanmazsa çiçekler, bugün yarın solacak
Kaldırın bu yığını, öğretmenim ölecek

Yalnızca gözlerimi, açıyorum bu gece
Sevgimi tüm dünyaya, saçıyorum bu gece

Hani düşmandı bana,Rus, Ermeni ve Yunan
Benimle birlikte hep, dünyanın kalbi yanan
Nerede annem-babam, nerede can ve canan

Resmim düşmüş duvardan, eşiyorum bu gece
Nasıl yaşamaksa bu, yaşıyorum bu gece

Mütahit, demir falan, anlamam ben parayı
Hani benim can babam, hani evim direği
Bu hale nasıl geldi, burası can durağı

Yeter artık sallaman; düştüm, düştüm bu gece
Çaresizim, güçsüzüm; şaştım, şaştım bu gece

Susadım, çok susadım; bir yudum su isterim
Bu taşlar sarılmasın, ben annemi özlerim
Kapandı-kapanacak, dayanmıyor gözlerim

Sabah ne zaman olur, güneş ne zaman doğar
Dayanamıyorum artık, üstümde koca dağlar

Ne zaman çağırsam hep, koşar bana gelirdin
Hasta olsam birazcık, ateşimi alırdın
Gitmezdin benim annem, hepyanımda kalırdın

Çığlıklar, bu çığlıklar; uykularımı böldü
Söyleyin can anneme, “minicik kızın öldü”