Bu Gece Şiiri - Asya Yıldız

Bu gece,
Bu gece yırt gökyüzümü.
Kara perdelerini çeksin üzerimden!
Bir el at şu bela yaslarıma;
Gökyüzündeki yıldızlar gibi minik parçacıklara
Ayrılsın, sen çarpınca pencereme;
O kara perdeli bela pencere…
Lanet et
Beni görememişliğine…
Ben benliğimi görememişim ki,
Kendimi kapattığım hücremde
Yalnızken…
Sen o mahşer kalabalığında
Cümbüş renkleriyle meşgulken
Lanet et, görememişliğine.
Kaldır kollarını,
Bir hamle yeter yıkmana.
Korkmayacaksın, aldırmayacaksın sen…
Kendini dinle,
Dinle!
Anlayacaksın, ben anladım;
Ağladım…
Unutma;
Bir fırça da şu dağlarıma vur
Gözlerinin renginden delirtircesine…
İçime battı bu gece sözlerin…
Gözlerin,
Sensizliğime kapandığım hücremin
O zalim, o haşin, o yegane
Gardiyanı…
Hala kim olduğunu bilmesem de,
Bilmesem ve öğrenmek istemesem de,
Lanetlesem de kendi gökyüzümü,
Ne kadar çarpsam da başımı duvarlara,
Çılgınca kıskansam seni, seni bilmeden;
Herşeye rağmen,
Tek isteğim var senden, yeter.
Yeter ki gel bu gece gökyüzüme
Ve yırt bir hamlede şu tuvali…