Bu Gece Şiiri - Elif Gülay

Bu gece aç pencereni,
Uçurumdan gelen çığlıkların
sessizliğiyle parıldayan aya
bir kez gülümse.
Hisset penceresi açık olan
başka ay hayranlarını ve
Düşün bu gece;
Neler geçti hayattan yaşamaya dair
Ve yaşmaya değecek olan.
Düşün kimler değdi o gözlere
Ve kimler var değecek olan?

Bu gece;
Kalbinin nehrine bir değirmen kur
taşlarında sevgi öğütülen.
Ve sabahın ilk ışıklarında
sıcacık bir duygu girsin
karanlık odalarına.
Gözlerin açık,hayal et sadece
Toz pembe umutlar
canlandır benliğinde.
Gökyüzüne dalıp git saatlerce;
Sırrını çözmeye çalış,
Yıldızlarla göz kırpış,
Ya da bir yerlere gitmeyi iste!
Olmaz deme,dene bir kere..

Bu gece ama bu gece;
Sevdanın kapılarını açık tut hayata,
Ve kuşlar sal özgürlüğe
tutsak edilmiş.
Vazgeç uyumakatan,gözünden aksa bile..

Bu gece;
Bir kez ağlama hayal kırıklıklarına,
Düşünme pişmanlıkların ardından,
Lanetleme hatalarını.
Sev yalnızca sev
Yaşanmışları,yanlışları,yanılışları
Ve yaşanacak yalanları..

Bu gece gül sokaklara,
Şiir oku kendi kendine,
Şarkı söyle mırıltılı
ezgisi unutulmuş.
Eski bir kitap karıştır
satırları tozlanmış.
Ve dön çocukluğuna;
İstemişin de neler olmamış..
Bak,hatırla
geçmişin güzel yanlarını;
Kötü yanlarını yalanla,
Tadını çıkar yalnızlığın..

Bu gece yakma ışıkları,
Isınmayı bekleme!
İçinin alevi yaksın kavursun seni;
Isıtsın,ışıldatsın.
Bu gece;
Korkma yalnız kalmaktan,
karanlıklardan,
Korkma daha fazla yalnız kalamazsın!
Ve daha fazla karanlıklarda kaybolamazsın..

Bu gece kapat gözlerini
ve yağmur yağdır kurak şehrine
Onun kokusunu hisset ve
kendini o yağmurun altında hayal et!

Bu gece
Özgür atların yelelerini
savur çayırlarda,
Akan deren çağlasın,
Yaprakların savrulsun,
Fırtınada kaybol bu gece;
Zifiri bir akşamda,
Tek tekne ol çaresiz;
Koca bir denizin ortasında..

Bu gece;
Depremler yarat yüreğinde
Yıksın viran duyguları
Ağlatsın ağlatan anıları..

Bu gece,
Firar etsin ruhun bedeninden,
Ve gitsin olmak istediği
ilk noktaya.
Çağır sessiz gemileri limanına,
Yak fenerlerini!

Bu gece;
Gözünü bile kırpma,
Sabaha ne kaldı ki?
En karanlık geceleri,
En feci fırtınaları,
En vurgun duyguları
Ve öldürücü yalnızlıkları
Bu gecede bırak!

Bak!
Güneş kızıllığını hissettirmekte sabaha,
Bu gece yaşa bütün karanlık ve aydınlıkları;
Ne varsa..

Sabah olunca;
Çağır güvercinleri yeniden,
Bir şans daha ver mavi yalanlara,
Ve inan insanlara,yeniden güven onlara
Eğer yalan olursan,yalan hayatta
Ne kalır ki yalan olan?