Bu gece Şiiri - İlyas Gültekin

Bu gece son damla düştü gözümden, gözyaşı ile birlikte sende düştün gözümden...
İnfazın öncesi son mektup.
Her sözünde seni, her cümlesinde kendimi öldürüyorum.
İçime sinmiyor bu gidiş,
Fakat kalmanın sana yararı yok, bana zararı çok.
Ölümlerden özümü öldürmeyi seçiyorum.
Biriktirdiğim bütün güzel anıları,
Gözlerin ve sözlerin üzerine inşa ettiğim hayallerimi, son sigara ile söndürdüm bu gece..

Göğsüme sıkışan sensizlik korkusunu yendim.
Sen varken de yanlızmışım zaten...
Varlığını iyi zamanlarda hissettim.
Durgunlaştığımda gölgeni bile bulamadım.
Göz yaşlarımı kendim sildim, kendi sırtıma yaslandım.
Tepe taklak olduğumda uzanan bir el yoktu.
Karşımda ol isterdim.
Dilim kuruyana kadar anlatmak,
ağlamak dizlerinde, kokunda sakinleşmek isterdim yoktun.
Ayna bakıp seni kendimle konuştuğum son gece..

Seni seviyorum cümlesine sadece beni değil kendini de inandırdın.
Uzun sürmez alışırsın diyemiyorum unutursun, unutacaksın biliyorum..
Ne öyle kalbinin ritmi yavaşlayacak,
Nede bensiz kalacaksın diye gülüşün değişecek..
Çok zaman geçmeden ömrümü uzatan gülüşlerin, bi başkasına ömür verece belki.
Toparlanamam diyede düşünme, bu hikayede dağılan bi bendim, ama toparlicam bu gece..

Seni benden, kalbimi senden azat ettim sevgili.
Aylardan nisan gecenin 3'ü,
Bu mektubu sana diğerlerini yazdığım yerden yazıyorum, yani kalbimden.
Son noktasından sonra seni bir daha anmicam.
Ne adına şiirler yazacağım..
Nede dinlediğim şarkılarda seni bulacağım..
Ve bu, sen kalbimde'iken son nefesim.
Nefesimle birlikte senide attım içimden bu gece.
Kendimle birlikte senide öldürdüm bu gece...