Karanlık bir yolda yürüdüm bu gece,
Kafamda bin bir türlü deli düşünce,
Mevsim kış, kar düşüyor ince ince,
Aklımın ikliminden çıktım bu gece.
Zehirli akrep girmiş yârin koynuna,
Şansım hiç yokmuş aşktan, sevdadan yana,
Dayanmaz yürek, kemik dayandı cana,
Sevdiğimi ellere verdim bu gece,
Bu gece söndü sevdamın meşalesi,
Kalmadı neşesi, kalmadı meşgalesi,
Ölümü fısıldar ruhumun iç sesi,
Yaşıyorken ölmeyi tattım bu gece.
Bundan sonra onsuz mu geçecek yıllar,
Başka el tenine mi dokunuyor yâr?
Yoksa göğsümden can mı parçalıyorlar?
Bana idam fermanı yazdı bu gece.
Sevdayı çıkarttım, giydim elemi,
Mutluluğumu sattın yârim ele mi?
Bir “Üf” dedin yâr, söndürdün meşalemi,
Sevdam kör karanlığa doydu bu gece.
Kayıt Tarihi : 5.7.2023 02:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)