Ağıtlar yakın ruhumun yalnızlığına, aşıklar duysun adımı, gezinirken aşkın kıyılarında..
Hissettiğim acılarımı bastırsın diye, son sigaramı sol göğsümde söndürdüm bu gece..
Saatleri, dakikaları, hatta saniyeleri sayarak sabahı beklemeyi bıraktım artık..
Kim bilir, diyebilseydim, beni herkes gibi görme diye kaybolmazdım belkide..
Gecenin bir vakti, ya şu gönlüme dur diyebilsem, sesini duysam, durulur mu gönlüm..?
Gecenin hüznü, silinir mi gözlerimden..?
Yalnızlık duvarları içinde koştum, düştüm ağladım..
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta