Bu Gece Şiiri - Çağdaş Durmaz

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece,
bir yanım nasihatta alıngan gençliğimle
bir yanım demde ,
dert edilmiş ne varsa döküyor içini bir yanım
bir yanımsa eksiğimi tamamlama telaşında

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece,
yollar almıyor serhoşluğunu gecenin,
kim demiş yalnız içilmez diye,
yalnızlığın kadehine bir mey koyda gör,
kendi şerefine içmeyeceksen neye yarar yaşamak

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece,
kendime sakladığım ne varsa döktüm sır diye,
kırdım esaret denilen sırdan aynalarımın zincirini,
bir bedene büründürdüm ruhumu dost ettim kendime,
serden gayrısı yalanmış geç anladım

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece,
üzerime düşen ne ise ezildim ağırlığında,
ezildim ama ezdirmedim hak denilen insanlığı,
düşürmedim dili zehir olan zalim diline,
sarıldım kalleş pusularda , teslim etmedim ruhu ele

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
elleme beni gardaşlık ,
yağımda kavrulup demimde dövüldüm yıllarca
etmez benden gayrisi bu bedene ilaç
yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
bırak içelim yalnızlığımla başbaşa....