Bu gece Şiiri - Muhammed Çelik

Güneş gözlerini yumuyor geceye
Ay onu dizlerinde uyuturken
Bir deniz susuzluktan ölüyor bu gece
Sahranın toprağı vaha da demlenirken

Kimsesiz adımlar gördüm bu gece
Sahipleri anlamsız yürüyorken
Sahipsiz dilekler bıraktım geceye
Gece tan vaktine dönüyorken

Bir ateş bıraktım bu geceye
Ve ay tutuştu,şafakta güneş oldu
Adımı unutuyorum bu gece
Zihnim sadece sen diyordu

Yıldızlar sarhoş bu gece
Işığın uğratıyor onları sekteye
Saçlarını öptüm bu gece
Bedenin yanımda olmasa bile

Toprak bedenimi istiyor bu gece
Ben senin için direnirken
Hava soğuk,titriyorum bu gece
Üşüyorum,sen yanımda değilken

Her şeye meydan okudum bu gece
Yanımdaysan yeniden doğalım bu gece
Sen kara gözlerinle gülünce bir kere
Ağzımda kalıyor yeniden her kelime