Bu Gece Şiiri - Yasemin Özkaya

Bu gece tam demindeyiz kederin
Ağır bir ayrılık havası
Parçalı bulutlu boş vermişlikler
Sağanak halde hasret tüketmeler
Dokunsan acıyacak tenim
Dokunsam ağlayacak güzelim kirpiklerin
Hoşluktan öteyiz biraz
Ne kadar sevmişiz
aslında onun derdindeyiz
Biliyoruz
Kapanmamış defterleri kapatmak üzereyiz
Azıcık umut koymuştum cebime yine de,
ağlarsak susturayım diye

Bu gece…
Bakışların eskisinden daha derin
Kirpiklerin nemli
Gözlerin…
Hasretini çektiğim…
Dokundum…
Ellerim özlemiş tenini…
Ne garip…
Hiç zaman geçmemiş gibi , bırakalı elini
Ellerin…mızrap tutan küçük ellerin
Anımsattı yine o şarkıyı
Hadi sen çal, ben söyleyeyim…
‘’Küçücük elleriyle türlü işler başaran,
düşlerinde mutlu yuvalar kuran…’’
bu şarkı bizim içindi
gözlerimiz ilişsin diye birbirine…
sen söylerdin şarkıyı,
gözlerin bulurdu gözlerimi
gülümsetirdi,
sadece ikimizi…
bu kadarla kim yetinebilirdi ki…
yetmedi…
Bu gece
sözlerini gördüm bir ara
Hepsi tanıdıktılar,
bildik yalanlar…
Anlamıyorsun değil mi?
bildiğim bütün doğruları
senden duymak isterim
biraz pişmanlık kat hatta
bir tutam da mahcubiyet koy gözlerine
yine ben anlarım senin halinden…
Anlamıyorsun değil mi sonsuz ayrılık
Demedi deme
Sabaha kalmaz bu iş
Çıkıp gideceğim gecenin sonunda
sana verebileceğim tek şey, bundan sonra
yanağında küçük bir veda, yalnızca...
Git artık…
Git buralardan
hüzünlü gelmiyor artık şarkıların…
git artık
yokluğuna değil
yalnızlığıma ağlayacağım bundan sonra…