Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
sesli şiirinizi bir kez daha dinledim. sesiniz yüreğiniz susmasın...
Şiirinizi hem dinledim, hem de okudum Öğretmenim...
Bir dörtlükle şiire iştirak etmek istedim ama, itiraf edeyim beceremedim :)
Hece şiiri yazabilmek ayrı bir meziyet tabiki, şiirinizi ve sizi can-ı gönülden kutluyorum sevgiler...
çok güzel olmuş, yüreğinize, diline sağlık,
Sevdalı yüreğin şiiri... O halde yüreğinizi kutlayalım...
Çok güzel bir şiir okudum. Teşekkürler arkadaşım...
Selam ve Sevgilerimle...
Türkü tadında güzel bir şiir olmuş Nermin Hanım..Seslendirmesiyle her şeyiyle güzel..
Yüreğinize, kaleminize sağlık..
Saygı ve sevgilerimle..
Şiirin tamamına yayılan ayrıcalıklı konusunu,büyük bir özenle şiirin her bir dizesine ilmek ilmek işlemiş değerli şaire.Edebi yönüyle de mükemmel ötesi güzellikleri sinesinde barındıran bir şiir ve ona layık duygulu bir sesle yorumunu dinlemek ,sabahın bu erken saatinde hüzünlü de olsa çok keyifli oldu..Daha nicelerine diyor ve canı gönülden kutluyorum emeğinizi ve değerli kaleminizi..
Selam ve saygılarımla..
Yarim, düşündükçe eridi içim.
Kaç şarkı dinledim, kaç kadeh içtim.
Saatler geçmedi, sabahı ettim.
Gözümden uykuyu attım bu gece. "
Şarkı dinler gibi okudum,çok ahenkli akıcı duygusal bir şiir, çok beğendim..yüreğinize sağlık..sevgiler selamlar yürek sesinize..
Tebrikler çok güzel bir şiirdi duygu anlatımı, şiirin akışı harikaydı ve okuyucusunu yormayan oldukca etkileyici bir paylaşımdı duygusal giriftlik, içsel melodinin yüreklere işleyen hüznüyle bütünleşince mükemmel bir eser çıkmış ortaya.... Keyifle ve severek okudum ve dinledim. Kutlarım.
Geceler derdimin oldu dermanı
Acıyı savurdum yaptım harmanı
Ne kadar bekledim yara sarmanı
Sevgime sarılıp yattım bu gece……. Serap Irkörücü
Geceler... Dertlerin acıdığı, bazen de yaraların sarıldığı geceler....
Seslendirmesi şiirdeki duyguları çok güzel anlatmış... Hem şiir hem seslendirme muhteşemdi....
Ben de böyle muhteşem bir şiire bir dörtlükle eşlik etmek istedim... Beğenmeniz dileğimle...
İçtenlikle kutlarım Sevgili Öğretmenim....
Daha nicelerine.... Sevgilerimle....
Böylesine farklı seslenişleri beğeniyle okuyorum. güzel düşündünüz . şiiri güzel yazdınız tebrik ederim. selam size
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta