Bu Garip Seni Özler

BU GARİP SENİ ÖZLER
İslâm, ‘garip doğdu’
Asrın garibiyiz, Ya Resulallah! .
Çağın idrakine; dağlar ile
Taşlar ile kâinatın zikriyle;
‘Anlatıyorsun İslâm’ı’ Ya Resulallah
Bin dört yüzyıl, Irak değil sana;
Daha yakınız, Ya Resulallah!
Ellerin, parmakların;
‘beş musluklu bir çeşme’ gibi
Kuruyan dudaklara, şefkat;
Gönüllere rağbet, Ya Resülullah!
Başparmağında, zikre nişan;
Düşünce, ‘Kamer, iki parça’
Dolanır menzilinde, Ya Resulallah!
Şu ağaç, Rahmet Peygamberim diyor;
Koşuyor yanına, ‘şahadet’ için!
Kuru dallarına, can yürüyor;
Nemli dallarından, ‘hurma’ ikram ediyor, Ya Resulallah!
Şu kab, şu birkaç parça yemek;
Ellerinde açılıyor, ‘bereketli sofra’
Yüzlerce misafirine, Ya Resulallah!
Yürürdü seninle, konak konak;
Ak bulutlar, ’çadır’ olurdu, üzerine!
Bedirde, ‘rahmet rahmet’ nur yağardı
Uhut, sana sadık bir dost;
Bir büyük sevgili gibiydi, Ya Resülullah!
Ey Rahmet Muallimi, seni dinler;
‘Gökteki yıldızlar’ gibi Sahabe!
Vallahi, ‘kaynar yüreğimiz’
O sevdayla, gözlerimiz seni özler;
Bu garip seni özler, Ya Resülullah