Bu Fani Ömürü Gönü Şiiri - Cuma Ali Çetin

İç yüzünü görsen rengi kapkara...
Al sanma bu fani ömürü gönül.
Konulduğu kazan siyah, sap kara...
Bal sanma bu fani ömürü gönül.

Dolanır bir yılan gibi beline...
Günde kaç kez değer yürek teline.
Tutunsan bin diken batar eline...
Dal sanma bu fani ömürü gönül.

Belki tutar diye ahmakça sıkan,
Fos bir düşünceyle zorluğu yıkan,
Gerçeği saklayıp huzura çıkan...
Fal sanma bu fani ömürü gönül.

Gerçek sanma dostum bu dünya yalan,
Her şeyin burada olacak talan !
Şekli değişmeden hep böyle kalan...
Hal sanma bu fani ömürü gönül.

Gurur, kibir teşkil eder özünü.
Fazla yükseklere dikme gözünü.
Gün olur çekinmez der son sözünü...
Lal sanma bu fani ömürü gönül.

Kurtul diyerekten benlik haltından...
Nice ses yükselir dinle altından.
Mezarda terk etmez saf, som altından...
Mal sanma bu fani ömürü gönül.

Ecel gelir sana dostları üzen !
Ters yüz olur bil ki kurulu düzen,
Azgın denizlerde batmadan yüzen...
Sal sanma bu fani ömürü gönül.

Ölümün kütlesi sığmaz vezine...
Ben akilim diyen bunu sezine.
Bakarsın dönüşmüş kefen bezine...
Şal sanma bu fani ömürü gönül.

Cumali bağına gelmeden hazan...
İyi değerlendir kaldırma kazan.
Az yerde çok olan ahreti kazan...
Yal sanma bu fani ömürü gönül.