Victor jara'nın
kırılmış kesilmiş
parmak uçların da
kalır ve biter sandılar bu ezgi...
Bu ezgi bitmez;
Döndükçe dişli
Dişliler de kırıldıkça insan kemiği
bitmez bu ezgi...
Rosa'nın beden ile
sesizliye gömeriz sandılar
kavganın soluğunu
ama yanıldılar...
Bu kavga bitmez
Soludukça insan sömürüye
Çünkü; Rosa nefes...
Rosa deniz
Rosa kızgın bir bakış
Rosa bir haykırış
Ve bağırıyor
'' Kahrolsun kapitalist düşler
Yaşasın evrensel gülüşler ''
Bağırıyor roza dimdik ayakta...
Alnı açık
Burnu mağrur ve havada
Sol yumruğu tapılası bir totem gibi;
Haykırıyor Rosa
'' Kahrolsun Kapitalizm.''
Sandılar ki
Alırsak ezgilerini
Soluklarını
ve şiirlerini
Bu direnç biter...
İşte bu yüzden
Gün doğumunda
Kurşuna dizildi LORCA
Kanattılar şiiri
Kanattılar ezgiyi
Kanadı soluğumuz...
Ama yanıldınız!
Victor jara'nın parmakları
İçimizin teline basıyor ezgisini
Rosa'nın yumruğu
Hala yukarıda ve bir totem gibi
Her bir portakal çiçeğinin
Her bir zeytin yaprağının
Lorca'nın dilinde
Bin devrime dönüştüğünü anlamadınız...
Kayıt Tarihi : 4.4.2017 04:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!