Bu Evren Doğmadı Kendi Kendine

Sanma ki dört duvar arası tekin;
Bil ki gözetleyen birisi vardır.
Çekin bu evrenin sırrından çekin;
Ölüler içinde dirisi vardır.

Gördüğün herşeyi gerçektir sanma;
Dokunduğun şeye kolay inanma;
Fili büyük görüp sakın aldanma;
Ardında ondan da irisi vardır.

Göklerin üstünde ateş korkuluk,
Habbeden kubbeye büyük yolculuk,
Senin gerçeklerin bir beş duyguluk,
Bil ki onların da gerisi vardır.

İt kapıyı, aç bak; bomboş odalar,
Göremediklerin işte ordalar,
Boşluğun içinde kaynar ordular;
Zira her boşluğun berisi vardır.

Zaman tek değildir. Yer neden olsun?
Açarsan perdeyi çok şey bulursun,
Gir bomboş hücreye, hayran olursun;
Tümünün içinde bekçisi vardır.

Temizliğin sonu mutlaka pislik,
Pisliğin kaderi değil hağislik,
Çalınır bir yerde bir ince ıslık;
Devreye girecek çöpçüsü vardır.

Sen sende olandan haberdar mısın?
Onlar bilmiyorlar, sen anlar mısın?
Yoğun velveleyi hiç duyar mısın?
Her tekin içinde sürüsü vardır.

Kulağın var amma hiç duymuyorsun,
Bir aklın var ama kullanmıyorsun,
Küçük bir noktada aldanıyorsun;
Noktanın çelikten derisi vardır.

Baktığın şeylere görmek için bak,
Her zaman boş olmaz boş olan çanak,
Belki başkasının yattığın yatak;
Her minder üstünde birisi vardır.

Yusyuvarlak olur dönen köşeler,
Tahta da çeliği biraz rendeler,
Zilkaranlık değil bütün gölgeler;
Beyazın içinde sarısı vardır.

Atacağın adım çokta sayılmış,
Habbenin içine kubbe koyulmuş,
En ince kıl bile kıl kıl yontulmuş,
Alınan nefesin sayısı vardır.

Mühendis yapan var bir örümceği,
Rengarenk giydirmiş herbir çiçeği,
Urbasız gördün mü tek bir böceği?
Arının içinde arısı vardır.

Duydun mu sesini büyük kavganın?
Hakimleri hazır büyük davanın,
Ta Çin elindeki sulu tarlanın
Sina çöllerinde yarısı vardır.

Barlıoğlu der ki; özen dengine,
Bu evren doğmadı kendi kendine,
Evrenler içeren ulu engine
Lütfedip can veren Tanrı 'sı vardır.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT isimli Felsefi Şiirler 'inden > 21-25/412)