Yıllardır aynı şeyler yaşanıyor bu evde;
Sen bana küsüyorsun, ben sana küsüyorum.
Birbirimize saçma duygular pazarlayıp
Sen “duyar kasıyorsun”, ben “duyar kasıyorum”.
Ne olacak bu ahval, nereye kadar böyle?
Sürüp gidecek mi hep sonsuza kadar öyle?
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta