Bu Elem Rüzgârını Şiiri - Güven Çivicioğlu

Eser, yüklenir rüzgâr sararan yapraklara.
Ne gün ümitten yana, ne de günün yarını.
Anılar çağladıkça sızlıyor pek çok yara.
Durmuş, mahzun seyreder bu elem rüzgârını.

Ufkuna hiç bir ışık sanki vurmamış gibi,
Bin dertle dolu bağrı titreyen kamış gibi,
Dönüşsüz çizgisinin sonunda...Son kış gibi,
Durmuş, mahzun seyreder bu elem rüzgârını.

Günahını taşıyan bir ruh kadar ümitsiz,
Yılların acıları yüzünde şimdi iz iz,
Kim bilir kaç darbeyle yıkık o solgun beniz,
Durmuş, mahzun seyreder bu elem rüzgârını.